Ақ жауын себезгілегелі қай уақ! Талайдан бері, талықсып таңдайы кепкен боздала-адыр, қыраттар рахаттана тыныс алып, мап-майда бір салқын леп төңіректі аралап кетті.
Сайып келгенде, өзімді түсінуге тиіспін, мына жасымда барлық жасы ұлғайып қалған адамдар сияқты, миыма толып жатқан дөңбекшіген ойлардың жиыла беретінінде дақ жоқ.
Самал шешей осы баласын көрді болды, бір кінәсі бетіне басылғандай болады да, қарадай қысылады. Оған түзу қарап сөйлей алмайды. Бұрын ондай әдеті жоқ еді.