Екінші дүниежүзілік соғыстан кейін Батыстың театр сахнасына дәстүрлік театрдан мүлдем басқаша, жаңа театр өмірге келді. Бұл келген «Айтатыны жоқ, айтқысы да келмейтін, айта да алмайтын, айтуға дәрмені де жетпейтін, тіпті айта қою ниеті жоқ, алайда айтуға
Театр сахнасында нені болса да қиялдауға болады. Өйткені, ол қиялдарды тоғыстыратын мекен. Сахнада басталған қойылым тасада отырған көрерменнің көңіл көкжиегіне көтерілген әсттен қиял мен өмір тоғысады.
Г.Пинтер (1930ж. — 2007ж.) Англия актер, драматургі, «Қарапайым өмірдегі диaлогтардың тасадағы болмысына үңіліп, қыстығып қалған санадан саңлау ашқаны үшін» 2005 жылы Нобель әдебиет сыйлығына ие болған.
Джон Гилгуд (John Gielgud, 1904ж. – 2000ж.) – Ағылшын актер һәм режиссері. 17 жасынан сахнада өнер көрсеткен. Шекспир шығармаларынан Гамлет, Ромео, Антоний, Макбет, Ричард II, т. б. ролдар ойнаған. Осы барыста актер ретінде үлкен даңыққа бөленген. Режис
«Қатігез театр» (Theatre of Cruelty) ағымының теориялық негізін қалаушы француз режиссері, актері һәм ақын Антонен Артонның (1896ж. – 1948ж.) өмірі мен өнердегі жолы соқтықпалы соқпақты болған.
«Алматы ақшамы» газетінде (11 қазан, №125) Қазақстан Республикасының Халық әртісі Бибігүл Төлегенованың айтқан ой-пікіріне қатысты «Көптен күткен сөз еді» деген тақырыппен шағын мақала жарық көрген болатын. Бүгінгі сахна мен эфирді алып кеткен эстрада ән
Э.Елинектің «Тажал» пьесасы туралы жазған шолуымызда, жазушының «жеу» тақырыбын қозғаудағы мақсатына тоқталған болатынбыз. Автор «жеуді» адамзаттың мәндік қасиетінің біріне балай отырып, билік болған жерде жеу (өзімшілдік) болмай қоймайды дегенге жақында
Өнердің тілі қашанда өткір. Бұл киноға да тән құбылыс. Қарапайым ақиқаттың өзі берісі екіжақты көзқарастың шайқас алаңынан тұрады десек, кино пайда болған күннен тартып өзіне тән бейнелеу тілімен сол алаңның жарқын көрінісі болды.
