Күрделі емес дүниенің тегі,

- Ақын Ouyang Yu- ға

Сырғыған айдың нұры
Жорғалайды тереземнің жақтауында

Өлең өлді, дедің бе
Немесе өліп бара жатыр-ау, шамасы

Уа, капитан, капитаным менің! Үрейлі сапарымыз аяқталды

Жанның жан деп аталуы
Батыс желінің Батыс желі, деп аталғаны тәрізді
Батыс желі Шығысқа қарап соғатын болса да.

Матильдам менің!
Тыңдағын мені, таң нұрлым:

Түсінікті, бұл тап-таза кездейсоқтық,

Ол қайнар-көз, бірақ соңы нүкте емес.
Ақындар оны пір тұтады, ол десе ішкен асын жерге қояды

Анестезиологтар ғарыш туралы айтып жатыр
Олар лифтпен жоғары көтеріліп барады

Қарашыққа уын жағып соқыр мұң,
Дидарыңды тани алмай отырмын.

Бір күндер теңізге телегей(Дәл қай түс, онда жоқ әңгімем)Көлең ойСый – тарту дегізбейБа

Әрі жұмсақ,
Әрі аппақ,
Наурыздың соңғы ақ қары,
Жарасым тауып табиғат әсем бақтары.

Тұрған едім Чаң Анжиенің бір бекетінде,
Януардың кешкі ызғары бетімді қарып.

Көктем, мен сені ұнатпаймын,
Саған соны

жазық жотада желге қиғаш қараған
виктор карлович мерц*