Бір түйір құмнан әлемді көр де,

Бір сабақ гүлден бейішті танышы.

Бір сәтке мәңгілікті тас қылып түйіп,

Шексіздікті уысыңда ұсташы.  

«Содан да, ақын ретінде, William Blake-тың қайнар көзі Шекиспирмен үндескен, тұрақты. Оның толысқан кездегі өлеңдері басқа да қуатты ақындардікі сияқты. Онда бір ұстаным (образ десек те түйсік десек те болады) болды, ол өзін байытты, кемеліне келтіріп түлетті, шығармашылық ауанының беталысына қарай өзгеріс жасады. Шындығында түйсіктің келуі бар, оны өз деңгейінде ұстай алу тағы бір басқа шаруға ғой. Бірінші кезеңде Blake одан әсемдікті ұшыратты. Екінші кезеңде ол ерекше бір жомарттықа, тазалыққа барды, ол жомарттықтың енді бір аты толысқан парасаттылық еді. Негізінде өзінде бар дүние жасандылықтан толық арылып, қарапайымдылыққа жақын еркіндікке, белсенділікке ұласқанда сен оның қайдан шыққанына бірден көз жеткізе аласың...». 

T.S.Eliot. «William Blake»