2014 жылы (Путин Қырымды әскери күшпен тартып алып, Шығыс Украинаның екі облысына ауыз ашқанда), осында отырған біздер (АҚШ пен Еуропа елдері) не істедіңіздер? Сол кезде біз 3 мәселеде үлкен қателік жебердік.

Бірінші, дәл сол кезде экономикалық жақтан Украинаны барынша қолдап, көтеріп, Украинаға үміт беріп, оның болашағының нұрлы екеніне нақты жағдай жасасақ, мүмкін одан кейінгі жағдай қайталанбас еді. Бірақ, біз олай істегеніміз жоқ. Себебі, Путинмен егескіміз келмеді.

Екінші, Украинаға бар мүмкіндігімізбен әскери көмек бергеніміз жоқ. Онда қуатты әсер болуға жағдай жасамадық. Себебі, біз Путинге қарсы шыққымыз келмеді.

Үшінші, соғыс іргемізде жүріп жатаса да, бізге қатысы жоқтай бей-жай отырдық.

Мұнан шығатын қортынды, алар сабағымыз: біз Путиннен қорықпауымыз керек еді, қайта, оны қалай тоқтатамыз, дегенді ойлағанымыз дұрыс еді.

Мен Украинаның НАТО-ға қабылдануына қарсы емеспін. Оны осы одақтың барлық мүшесі өз тұрғысынан шешеді. Бірақ, Украинаның дәл қазір Одаққа қабылдануына қиындық бары анық.

Мен айтар едім, біз Ресейге мынадай қортындыны анық құқыруға тиіспіз: Ресей осы соғыстан кейін Украинаға соғыс ашса болды, Украина НАТО-ға автоматты түрде қабылданады! Біз әсілі осы қортындыны 2014 жылы анық айтуға тиіс едік.

  Lindsey Graham

АҚШ-тың Кеңес палатасының мүшесі.