Мұнда Дон Кихоттың рыцарьлар қатарына қандай тамаша тәсілмен қабылданғаны жайында айтылады

Елес 1877 жылы қыста таң қылаңынан Ұлыбританияның шығыс түстігінен жеткен. Қызыл шырайлы, дене бітіміне қарап оның ағылшын нәсілінен екенін жазбай тануға болатындай.

Мұндай адам өзге жұртпен тілдесіп басын ауртатын шаруадан құтылар еді.

Бұл өлкеде пойыздар шығыстан батысқа қарай, батыстан шығысқа қарай жүйткіп жатады...

Алты жыл қаралы, қайғылы алты жыл өтті. Әрбірі бір-бір өмірдей сарылған ұзақ.

Мәскеудің көшелері қыс бойы тоң болып сіресіп жатып, бүгін кенеттен сең жүріп, таудай-таудай тасқын толқындары тулағандай.

Жігіттер! — деп тағы да қайталады. — Егер бір қойма астыққа бір шібиді қоя берсе, неше жылда жеп-тауысар еді?..

Мұнда айтулы идальго Ламанчалық Дон Кихоттың мінез-құлқы мен өмір салты жайында әңгімеленеді

Тандыры кепкен өзектер мен тақыр жыралардан қу құлқынға талғау табу үшін зор шыдам керек.

- Міне, бұл арада да кіріспесіз болатын емес, яки әдеби кіріспесіз дегенім ғой, тьфу! — деп...

- Егнасю, арқамдасың ғой, әлденені естісең, болмаса жарықты көзің шалса маған айт.
- Ештеңе көрмедім.

Қатар-қатар орналасқан темір құрсаудағы жылқының тіршілігі бір қалыпты өтіп жатады.

Аудан орталығы Барышта бұрын тир болатын.

Қаңтардың аяғына қарай тeңіз тынышсызданып кeтті,..

Шығармалары туралы онымен тілдесу қысқа да нұсқа жүретін.

Біз елден шыққанда күн де сәскелікке жақындап еді.