William Shakespeare. Sonnets
III
Did not the heavenly rhetoric of thine eye,
’Gainst whom the world could not hold argument,
Persuade my heart to this false perjury?
Vows for thee broke deserve not punishment.
A woman I forswore, but I will prove,
Thou being a goddess, I forswore not thee:
My vow was earthly; thou a heavenly love.
Thy grace being gained cures all disgrace in me.
My vow was breath, and breath a vapour is;
Then thou, fair sun that on this earth doth shine,
Exhale this vapour vow. In thee it is;
If broken then it is no fault of mine.
If by me broke, what fool is not so wise
To break an oath, to win a paradise?
«THE OXFORD SHAKESPEARE» кітабынан
III
Айнадағы әсем жүзге төнесің,
Төнесіңде, өз бейнеңді көресің.
Тастауға асық, тіршілікке бейнеңді.
Қайталансын бұл өмipre келгесін.
Ақ батадан ада қылма әйелді,
Бос таптама табиғаттьң денесін.
Қандай әйел сый тартуға қуанбас,
Өзің тектес, өзің қандас, ұрандас?
Қажетсіз бе әлде отыңның сөнбеуі,
Мекермісің менмендігі суалмас?
Сен ананың жанары үшін — лағыл жан,
Қалған сонау сылқым күндер — мамырдан.
Қартайғанда сен де сәуле кересің,
Жастығыңның терезесінде жағылған.
Өміріңді тағдырыңмен шектесең,
Бәс тігейін, ізсіз-тозсыз кетпесең!
Аударған М.Мақатаев